یکی از تنگناهای بنیادی کشور در مدیریت پروژه‌های عمرانی به‌طور اعم و طرح‌های سازه‌های آبی به‌طور اخص، که توسعه و کاربری فناوری‌های به‌روز را دشوار و یا بعضاً غیرممکن می‌سازد، کمبود مستندات فنی و اجرایی است. متأسفانه علیرغم به‌کارگیری انبوهی از خلاقیت‌های مهندسی در پروژه‌های اجرایی کشور، به علت عدم توجه کافی به مستندسازی دانش کسب‌شده در حین اجرا، دوباره‌کاری‌های زیادی رخ می‌دهد که هم به لحاظ مالی و هم به لحاظ زمان‌بندی اهداف اولیۀ پروژه‌ها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

مستندسازی در پروژه‌های عمرانی ابزاری است برای انتقال مهارت‌های مهندسینی که در شرایط دشوار کارگاهی عهده‌دار اجرای پروژه بوده‌اند. در بین پروژه‌های عمرانی بزرگ، پروژه‌های آبی به مستندسازی فنی بیشتری نیاز دارند؛ چراکه به علت نیاز به تخصص‌های متنوع، عمدتاً فرضیه‌ها، یافته‌ها، و توصیه‌های مرحلۀ مطالعات و طراحی برای اجرای پروژه کافی نیست و مجموعۀ کارکنان کارگاهی، با ابداع روش‌های مهندسی مناسب و متناسب، پروژه را واقعیت می‌بخشند و آن را تکمیل می‌کنند.

دریاچه‌های مصنوعی علاوه بر اهداف ذخیره‌سازی آب، تولید برق، کنترل سیلاب، و تغذیۀ سفره‌های آب زیرزمینی، ممکن است برای اهداف دیگری همچون ایجاد فضاهای توریستی، تفریحی، ورزشی، ماهیگیری، و غیره نیز در نظر گرفته شوند. ایجاد دریاچه‌های مصنوعی در کلان‌شهرها نه‌تنها به جذب گردشگران کمک می‌کند، بلکه می‌تواند تأثیر به‌سزایی در تلطیف هوای منطقه داشته باشد.

کتاب فنی پروژۀ دریاچۀ شهدای خلیج فارس (چیتگر) گامی هرچند ناچیز در ثبت تجربیات حاصل از احداث این دریاچه، بزرگ‌ترین دریاچۀ مصنوعی ایران با کارکرد تفریحی است. امید است این مجموعه بتواند جایگاه مناسبی در نزد مدیریت ارشد شهری پایتخت کسب کند و در راستای پیشرفت و توسعه کشورمان مثمر ثمر واقع شود.